Το παρών άρθρο είναι μέρος εργασίας μας κατά την διάρκεια του μεταπτυχιακού μας στην ανθρώπινη απόδοση και υγεία. Παρουσιάζουμε ουσιαστικά τις πληροφορίες που βρήκαμε ύστερα από εκτενή μελέτη της επιστημονικής βιβλιογραφίας στο αντικείμενο. Θέσαμε αυστηρά κριτήρια επιλογής ερευνών έτσι ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη εγκυρότητα. Δεν παρουσιάζουμε την προσωπική μας άποψη σε κανένα σημείο του άρθρου. Ως λάτρεις της γυμναστικής και της άθλησης εννοείται ότι οφείλουμε να γνωρίζουμε και να δοκιμάζουμε όσο γίνεται περισσότερα πράγματα στον κλάδο μας. Το Crossfit αποτελεί ένα άθλημα-τρόπο εκγύμνασης που δεν μας άφησε αδιάφορους, μας εντυπωσίασε με τις καινοτομίες του, έχουμε χρησιμοποιήσει μεθοδολογίες του, έχουμε προπονηθεί με αυτές, και συνεχίζουμε έως και σήμερα. Το μόνο σημείο είναι το εξής όμως που θα πούμε την προσωπική μας άποψη. Άποψη η οποία βρίσκεται σε συμφωνία με την αθλητική επιστήμη. Όποιο τρόπο και να επιλέξεις να γυμνάζεσαι, απαραίτητη είναι η τήρηση των κανόνων της προπονητικής και ειδικά στην αρχή, να υπάρχει προπονητική καθοδήγηση από κατάλληλους, διαπιστευμένους γυμναστές στην αθλητική επιστήμη.
Εισαγωγή: Τι είναι το Crossfit
Crossfit είναι μία μέθοδος προπόνησης η οποία συνδυάζει ασκήσεις, πολλών ειδών (ενόργανη, άρση βαρών, calisthenics) με ποικιλία εξοπλισμού, σε μεγάλο φάσμα και προωθείται με σκοπό την ολοκληρωμένη βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της υγείας των συμμετεχόντων καθώς και ως ανταγωνιστικό άθλημα καθώς διοργανώνονται ποικιλία διοργανώσεων με επίκεντρο κάθε χρόνο τα Crossfit Games . Το crossfit είναι το εμπορικό όνομα της δημιουργίας του Greg Glassman το οποίο ιδρύθηκε επίσημα το 2000.
Σύμφωνα με τον ιδρυτή του crossfit (Greg Glassman) είναι ένα σύνολο μεθόδων προπόνησης με συνεχώς μεταβαλλόμενων κινητικών μοτίβων εκτελούμενα σε μεγάλη ένταση. Όλες οι κινήσεις βασίζονται σε ποικιλία βασικών και θεμελιωδών ασκήσεων εμπνευσμένες από ενόργανη, άρση βαρών, στίβο, κωπηλασία κλπ. Επιλέγονται διότι βρίσκονται στα πλαίσια της ανθρώπινης δραστηριότητας και με αυτές μπορείς να μετακινήσεις μεγάλες αντιστάσεις σε μεγάλες αποστάσεις έτσι είναι οι πιο αποτελεσματικές για να παράγεις όσο γίνεται περισσότερο έργο στον διαθέσιμο χρόνο. Σύμφωνα με την άποψή του η υψηλή ένταση είναι απαραίτητη για να επιτευχθούν αποτελέσματα στην φυσική κατάσταση. Μεταβάλλοντας συνέχεια την ένταση και το περιεχόμενο της προπόνησης (βασισμένα πάντα σε λειτουργικές—θεμελιώδης κινήσεις) μπορείς να έχεις σύμφωνα με το Greg Glassman εκπληκτικά αποτελέσματα στην ικανότητα και την φυσική κατάσταση. Οι προπονήσεις του crossfit συνήθως συνοδεύονται από ένα ασπροπίνακα και ρολόι. Ο πίνακας για καταγραφή στοιχείων και το άλλο για τον χρόνο. Η κριτική που έχει δεχτεί το crossfit στηρίζεται στην πηγή της φιλοσόφίας του. Πυλώνες του είναι η ένταση στον χρόνο, ο ευγενής ανταγωνισμός και η ποικιλία κινητικών προτύπων. Συνδυαστικά αυτά μπορεί να έχουν εκπληκτικά αποτελέσματα στην ικανότητα και φυσική κατάσταση των αθλητών αλλά επίσης μπορεί να αποτελούν μονόδρομο προς τραυματισμό. Η υψηλή ένταση από μόνη της μπορεί να αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τραυματισμό όπως και η πολυπλοκότητα των ασκήσεων, ο ανταγωνισμός η πίεση του χρόνου καθώς και η κόπωση. Αν όλα αυτά συνδυαστούν μαζί μπορεί ο κίνδυνος να γίνει ακόμα μεγαλύτερος. Αλλά όπως όλα τα θέματα στην προπονητική απαιτούν σωστή μεθοδικότητα δεν σημαίνει ότι crossfit είναι επικίνδυνο, αν ακολουθούνται με ακρίβεια η προπονητική, η αθλητιατρική και η σταδιακή αύξηση της επιβάρυνσης σε συνδυασμό με την παροχή εξατομικεμένης καθοδήγησης. Σε αντίθετη περίπτωση αν δεν τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας ελλοχεύουν κίνδυνοι.
Crossfit : Έχει δεχθεί κριτική? Από που πηγάζει?
Τα τελευταία χρόνια όπου το crossfit απέκτησε μεγάλη αναγνωρισιμότητα, δεν υπήρξαν μόνο θετικά σχόλια. Μεγάλες διαστάσεις πήρε η εντύπωση ότι το crossfit είναι επικίνδυνο για την υγεία των αθλητών και αίτιο πρόκλησης ποικιλίας αθλητικών κακώσεων. Άρχισε να υπάρχει πολύ έντονη κριτική ως προς την μεθοδολογία αλλά και το ασκησιολόγιο το οποίο πολλές φορές χρησιμοποιείται στο crossfit. Παράλληλα κριτική δέχθηκαν και οι προπονητές οι οποίοι πολλές φορές δεν είχαν ολοκληρωμένη επιστημονική κατάρτιση. Έντονη κριτική έγινε κυρίως στο γεγονός ότι υπό την πίεση χρόνου οι ασκούμενοι εκτελούσαν με υψηλή ένταση ασκήσεις πολύπλοκης τεχνικής, τις οποίες ο μέσος ασκούμενος χρειάζεται μεγάλο διάστημα εκμάθησης καθώς και απαραίτητα στοιχεία ευλυγισίας και νευρομυικού συντονισμού. Ένταση είχε προκαλέσει ένα δημοσιευμένο άρθρο από τους TIMES της νέας Υόρκης (2005, Get fit even it if kills you) με τον ιδρυτή του Crossfit να απαντάει ότι ποτέ δεν έκρυψα ότι μπορεί οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο κάποιον ο οποίος δεν έχει σωστή καθοδήγηση ή προβλήματα υγείας. Με τα χρόνια μεγάλος αριθμός case studies άρχισαν να δημοσιεύονται με άτομα τα οποία είχαν επιπλοκές στην υγεία τους λόγω του crossfit. Θέματα όπως α) διάτρηση αρτηριών, β) ραβδομυόληση γ) τραυματισμούς σπονδυλικής στήλης (1,2,3,4,5). Στην συγκεκριμένο άρθρο θα δοθεί έμφαση στην συλλογή στοιχείων σε σχέση με τις αθλητικές κακώσεις που εμφανίζονται στο crossfit που προκαλλούνται άμεσα σε μια προπόνηση crossfit ή είναι αποτέλεσμα υπέρχρησης λόγω της συμμετοχής σε προγράμματα crossfit.
Εμφάνιση αθλητικών κακώσεων στο crossfit σύμφωνα με την βιβλιογραφία. Τι μας λέει η κάθε μελέτη ξεχωριστά
Σύμφωνα με (6) Ηak et al, 2013 η ομάδα του οποίου ήθελε να βρει την συχνότητα εμφάνισης τραυματισμών στο crossfit μοίρασε διαδικτυακά ερωτηματολόγια, εκ των οποίων απαντήθηκαν n=132. 97 από τα οποία (73,5%) να δηλώνουν ότι έχουν υποστεί τραυματισμό με την συμμετοχή τους στο crossfit. Συνολικά δηλώθηκαν 186 τραυματισμοί εκ των οποίων 9 (7%) χρειάζονταν χειρουργική επέμβαση.
Σε μία πολύ καλή μελέτη από Benjamin et al, 2014 (7) συνολικά 486 άτομα συγκεντρώθηκαν τα οποία όλα ήταν μέλη σε αναγνωρισμένα γυμναστήρια crossfit. Παράλληλα έγινε διαχωρισμός ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες (σημείο που δεν υπήρχε σε άλλες έρευνες). Συνολικά βρέθηκε να έχουν τραυματιστεί το 19.4% των ερωτηθέντων (άντρες 53/231, γυναίκες 21/150). Σημαντικά είναι τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν σχετικά με την τοπογραφία των τραυματισμών όπου η μέση, το γόνατο και ο ώμος να είναι οι πιο συχνοί με 12/84, 11/84, 21/84 αντίστοιχα. Σημαντική πληροφορία δίνεται από την συσχέτιση που έκαναν οι ερευνητές ανάμεσα στο είδος του τραυματισμού και την άσκηση-κίνηση στην οποία προκλήθηκε (όπως φαίνεται στον πίνακα). Τέλος σημαντικό στοιχείο παράλληλα που δίνει η μελέτη είναι ότι η συχνότητα των τραυματισμών μειώθηκε με την παρουσία προπονητή ρ=0.28
Η ομάδα του Ryan J. Summitt, 2016 (8) για να ελέγξει την συχνότητα εμφάνισης τραυματισμών στον ώμο στο crossfit μοίρασε ερωτηματολόγια σε 980 μέλη γυμναστηρίων crossfit σε χρονική διάρκεια 6 μηνών. Συνολικά 187 ερωτηματολόγια απαντήθηκαν, το 23,5% (44 άτομα) δήλωσε ότι είχε τραυματιστεί στο χρονικό διάστημα των 6 μηνών. Το 38,6 % αυτών δήλωσε ότι είχαν υποτροπή από παλαιότερο τραυματισμό και δεν ήταν νέα η κάκωση. Το 64.1% των ατόμων που δήλωσαν τραυματισμό μείωσαν την προπόνηση τους μεχρι ένα μηνα. Σημαντικά είναι τα στοιχεία της συσχέτισης ανάμεσα στους παράγοντες τραυματισμού όπου πιο συχνές αιτίες ήταν 33,3% κακή τεχνική, 33.3% προηγούμενη κάκωση.
2 παρόμοιες μεθοδολογικά μελέτες μοίρασαν ερωτηματολόγια σε αθλητές crossfit. H πρώτη μελέτη Jan W.C. Sprey et al, 2016 (10) συγκέντρωσε 622 ερωτηματολόγια (243 γυναίκες, 323 άντρες). Συνολικά 176 άτομα (31.0%) ανέφεραν τραυματισμό κατά την προπόνηση crossfit. Διαφοροποιό στοιχείο αυτής της μελέτης ήταν ότι προσπάθησε να κάνει συσχέτιση ανάμεσα στην εμφάνιση τραυματισμών και το επίπεδο των ασκουμένων καθώς και την συχνότητα συμμετοχής τους στο crossfit ή άλλη μορφή άθλησης. Δεν βρέθηκαν όμως σημαντικές διαφορές. Σημαντική διαφορά στην συχνότητα φάνηκε ανάλογα με το χρονικό διάστημα που κάναν crossfit όπου αυτοί που έκαναν πιο πολύ καιρό ανέφεραν πιο πολλούς τραυματισμούς >6μήνες (ρ=0.04). άτομα με πάνω από 6 μήνες crossfit βρέθηκε να κινδυνεύουν με εμφάνιση τραυματισμού έως και 70%.
Η ομάδα του Guillermo Escalante (2017) (11), στην περιγραφική μελέτη τους συγκέντρωσαν ερωτηματολόγια από 88 άντρες και 71 γυναίκες που έκαναν προπόνηση crossfit 12 μηνών. Το 50.3% των αθλητών έκανε μόνο crossfit. 74 από τους αθλητές δήλωσαν ότι είχαν τραυματιστεί. Συνολικά υπήρχαν 127 τραυματισμοί ή αλλιώς εμφάνιση τραυματισμών 46,5%. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η κατανομή των τραυματισμών που έκανε η ομάδα στην μελέτη της με τους πιο συχνούς να είναι στους ώμους *(33,1%), στη μέση (18.1%), γόνατα (12,5%) και καρπούς (10,2%). Σημαντική συσχέτιση (ρ<0,01) βρέθηκε ανάμεσα στο χρονικό διάστημα προπόνησης crossfit και την συμμετοχή σε αγώνες με την εμφάνιση τραυματισμών.
Mία ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη (13) (Moran, S et al, 2017), αφού συγκέντρωσε ερωτηματολόγια από 117 συμμετέχοντες στο crossfit μετά από 12 βδομάδες, προσπάθησε παράλληλα να συσχετίσει την συχνότητα τραυματισμών με παλαιότερους τραυματισμούς και με το σκορ στα τεστ FMS. Συνολικά 15 τραυματισμοί αναφέρθηκαν (μικρή διάρκεια παρακολούθησης αθλητών). Το πιο συχνό σημείο ήταν η μέση (20%). Ενδιαφέρουσα συσχέτιση έγινε σε σχέση με το πιο άσκηση ήταν η πιο επικίνδυνη με το squat και το deadlift να προηγούνται. Σημαντική συσχέτιση βρέθηκε ανάμεσα στην εμφάνιση τραυματισμού και το χαμηλό σκορ στο fms και την ύπαρξη παλαιότερου τραυματισμού.
Οι ερευνητές Yuri Feito, Alesia Paul (2014) μοίρασαν ερωτηματολόγια σε 738 συμμετέχοντες στο crossfit για τους 12 τελευταίους μήνες. Οι 371 (51%) δήλωσαν εμφάνιση τραυματισμού. Σημαντικό είναι το στοιχείο ότι 84% αυτών χαρακτηρίζεται ελαφρύς καθώς δεν χρειάστηκαν ιατρική υποστήριξη. Πιο συχνοί ήταν οι τραυματισμοί στους ώμους (45%) και στη μέση (39%). Τέλος συσχέτιση έγινε ανάμεσα στην συχνότητα προπόνησης και την εμφάνιση τραυματισμών όπου οι 6/week βρέθηκαν πιο επικίνδυνες.
Στην Ευρώπη έγινε παρόμοια μελέτη σε Ολλανδούς συμμετέχοντες στο crossfit (15). Συνολικά 553 αθλητές απάντησαν στα ερωτηματολόγια και όλοι τους να προπονούνται σε αναγνωρισμένα γυμναστήρια crossfit. Από αυτούς οι 449 κρίθηκαν ικανοί να συμμετέχουν στην έρευνα. Το 56,1% των αθλητών (252) δήλωσε εμφάνιση τραυματισμού τους τελευταιους 12 μήνες. Οι πιο συχνοί τραυματισμοί βρέηκε όπως και σε άλλες μελέτες να είναι στους ώμους (28,7%), στη μέση (15,8%), γόνατο (8,3%). Η μικρή σχετικά συμμετοχή (μικρότερη από 6 μήνες) φαίνεται να συσχετίστηκε με μεγαλύτερο ρίσκο τραυματισμού.
Case studies - Μεμονωμένα περιστατικά τραυματισμών που έχουν αναφερθεί
Παράλληλα έχουν αναφερθεί πλήθος περιστατικών case studies που παρουσίασαν ιδιαίτερες κακώσεις και εφιστούν την προσοχή στους συμμετέχοντες και τους αρμόδιους γυμναστές
Όπως στην περίπτωση (Stephanie A. Joondeph & Brian C. Joondeph, 2013) (9),
όπου υπήρξε αποκόλληση αμφιβληστροειδή μετά από ατύχημα με ελαττωματικό λάστιχο, ένα όργανο γυμναστικής που χρησιμοποιείται κατά κόρων στο crossfit.
(12) ένα άλλο case study (Michael V. Friedman, et al, 2016) κάνει αναφορά σε έναν σοβαρό και σπάνιο τραυματισμό στην μυοτενόντια σύζευξη του πλατύ ραχιαίου μετά από προπόνηση crossfit. Ο τραυματισμός πραγματοποιήθηκε κατά την διάρκεια εκτέλεσης μία πολύ απαιτητικής άσκησης που χρησιμοποιείται στο crossfit, το muscle up. Λόγω της σπανιότητας της φύσης του τραυματισμού λίγες πληροφορίες υπάρχουν για την αντιμετώπιση και απεικόνιση του. Μετά από 3 μήνες συντηρητικής θεραπείας ο αθλητής μπόρεσε να επιστρέψει.
Είναι πιο συχνοί οι τραυματισμοί στο crossfit? Αναλυτικός πίνακας
Αποτελέσματα
Συνολικά βρέθηκαν 7 μελέτες που να ασχολούνται με την επιδημιολογική εμφάνιση τραυματισμών στο crossfit. Όλες χρησιμοποίησαν ερωτηματολόγια και χρησιμοπoίησαν δεδομένα από 12 βδομάδες έως 12 μήνες. Η συχνότητα εμφάνισης τραυματισμού στο crossfit ανέρχεται στους 2.61 ανά 1000 ώρες συμμετοχής (1.18 έως 3.3/1000 ώρες). Πιο συχνοί τραυματισμοί ήταν στον ώμο και στην μέση με ποσοστά αντίστοιχα 28,7-45% και 15.1-21.5%. Ακολουθούσαν στην συνέχεια τα γόνατα, ο αγκώνας και οι καρποί. Σημαντικό στοιχείο αποτελούν τα αρκετά case studies που κάνουν αναφορά σε συγκεκριμένο τραυματισμό που παρουσιάστηκε ανησυχητικά συχνά στο crossfit (ραβδομυόλυση, ρήξη αμφιβληστροειδούς, διάταση καροτιδιαίας αρτηρίας, ρήξη μυοτενόντιας σύζευξης πλατύ ραχιαίου).
Σχετικά με την συχνότητα εμφάνισης τραυματισμών σε άλλα δημοφιλή σπορ όπως φαίνεται και στον πίνακα 3, ο μέσος όρος τραυματισμών ανα 1000 ώρες ανέρχεται στο 32.24/1000 ώρες συμμετοχής, βέβαια με τις ακραίες τιμές του bodybulding 0.24-1/1000 ώρες και της συμμετοχής σε αγώνες αμερικάνικου ποδοσφαίρου 64/1000 ώρες.
Συμπεράσματα : Είναι τελικά οι τραυματισμοί περισσότερο συχνοί στο Crossfit?
Σύμφωνα με την ανάλυση των επιδημιολογικών μελετών οι οποίες εξέταζαν την συχνότητα εμφάνισης τραυματισμών στο CROSSFIT και σε άλλα δημοφιλή αθλήματα, βγαίνει το συμπέρασμα ότι
το CROSSFIT δεν παρουσιάζει μεγαλύτερη συχνότητα τραυματισμών.
Αντίθετα παρουσιάζει πολύ μικρότερη συχνότητα εμφάνισης τραυματισμών ανά 1000 ώρες συμμετοχής (μ.ο. = 2,61) σε σχέση με παραδοσιακά αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο (μ.ο.=17,85) και την καλαθοσφαίριση (μ.ο. =17,7). Μάλιστα όταν υπάρχει παρουσία εξειδικευμένου και καταρτισμένου προπονητή η συχνότητα τραυματισμών μπορεί να μειωθεί περαιτέρω(7). Σε κάθε περίπτωση σύμφωνα και με άλλες παρόμοιες εργασίες φαίνεται το crossfit να παρουσιάζει ελάχιστες διαφορές ως προς την συχνότητα τραυματισμών με άλλα αθλήματα μη επαφής όπως το τρέξιμο, ενόργανη γυμναστική, άρση βαρών, bodybuilding, powerlifting και strongman. Ειδικά σε σχέση με τα 2 τελευταία παρουσιάζει την μισή περίπου συχνότητα (10,17).
Παράλληλα, άλλα σημαντικά συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν από την μελέτη των σχετικών εργασιών. Φαίνεται ότι οι πιο συχνοί τραυματισμοί συμβαίνουν στους ώμους και την μέση κυρίως σε ασκήσεις όπως το squat και το deadlift. Επίσης φαίνεται να υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στην συχνότητα προπόνησης και την εμφάνιση τραυματισμών όπου όλες οι μελέτες που ασχολήθηκαν βρήκαν ότι συχνότητα μεγαλύτερη από 3/week είναι πιο επικίνδυνη. Σημαντικό είναι το στοιχείο ότι οι άντρες παρουσιάζουν μεγαλύτερη συχνότητα από τις γυναίκες (μεγαλύτερο ρίσκο, ένταση). Επιπρόσθετα δεν φαίνεται ότι η διάρκεια συμμετοχής στο crossfit επηρεάζει την συχνότητα εμφάνισης τραυματισμών. Τέλος σημαντικό παράγοντα εμφάνισης τραυματισμών αποτελεί η ύπαρξη παλαιότερου τραυματισμού έως 33.3% (8).
Συζήτηση, προβληματισμοί και προτάσεις από τους ερευνητές για το Crossfit
Το crossfit αποτελεί μία σύγχρονη τάση και έχει δεχτεί πληθώρα κριτικής. Η κριτική εν μέρει βασίζεται στην φύση και την φιλοσοφία του crossfit αλλά θέλει πολύ προσοχή καθώς μπορεί να υπάρχουν και φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού από οργανισμούς με πιο παραδοσιακή φιλοσοφία και πρακτικές. Για αυτό είναι σημαντικό να γίνουν και άλλες μελέτες που μελετούν τους τραυματισμούς στο crossfit καθώς δεν έχει αποσαφηνιστεί το πεδίο επαρκώς. Κύριο σημείο προβληματισμού είναι ο επαρκής ορισμός του τραυματισμού που θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στις μελέτες. Θα έπρεπε να περιλαμβάνονται από απλές θλαστικές κακώσεις έως βαριοί τραυματισμοί για χειρουργείο?. Ίσως αν υπήρχε καλύτερος ορισμός η συχνότητα να ήταν μικρότερη. Χρήσιμο θα ήταν να γίνουν μελέτες με μεγαλύτερη διάρκεια έτσι ώστε να μπορέσουν να αποσαφηνιστούν ερωτήματα όπως ποια συχνότητα προπόνησης θεωρείται ασφαλής και πιο χρονικό διάστημα συμμετοχής στο crossfit είναι πιο επίφοβο (μακροχρόνια συμμετοχή η βραχυχρόνια-νέοι αθλητές). Τέλος αφού αποσαφηνιστεί το φαινόμενο να χρησιμοποιηθούν τα στοιχεία προς όφελος της πρόληψης των τραυματισμών και να μπορέσουν να δοθούν σαφής οδηγίες που θα πρέπει να τηρούν οι προπονητές σε όλα τα επίπεδα και ικανότητες. Δε παύει σε καμία περίπτωση να είναι ένα άθλημα μέγιστης επιβάρυνσης αλλά όπως και σε όλα τα άλλα αθλήματα όσο ακολουθούνται κάποιες αρχές, τόσο μικρότερη η πιθανότητα εμφάνισης τραυματισμών. Παραδείγματος χάρη παρουσία εξειδικευμένου προσωπικού, σταδιακή αύξηση της επιβάρυνσης, τμήματα προσαρμογής αρχαρίων και εκμάθησης, ασφαλείς εγκαταστάσεις και εξοπλισμός, τήρηση κανόνων ασφαλείας.
Ευχαριστούμε για τον χρόνο σας
Από την ομάδα του Workout Intelligence
Βιβλιογραφία
1) Andrew C. Berry, Joshua D. Lenchus, Danny Avalos, Ariel Caplan, Bruce B. Berry, Michael J. Monzel, Exertional Rhabdomyolysis: A Case of Markedly Elevated Creatine Kinase Without Acute Kidney Injury, 2014 , Journal of medical cases, ;5(9):483-485
2)Fox, Alex MD; King, Andrew MD The Case Files: CrossFit-Induced Carotid Artery Dissection, 2014,
3) Larsen C 1 , Jensen MP , Rhabdomyolysis in a well-trained woman after unusually intense exercise, danish medical ascosiation 2014, 176(25)
4)Matthew J. Hadeed; Kerry S. Kuehl; Diane L. Elliot; Adriana Sleigh Exertional Rhabdomyolysis After Crossfit Exercise Program, 2011 ,Medicine & Science in Sports & Exercise, 43(5):224-225
5) Madhur Rathi, Two Cases of CrossFit®-Induced Rhabdomyolysis: A Rising Concern, 2014, International Journal of medical students,45(22)
6)** Paul Taro Hak; Emil Hodzovic; Ben Hickey, The nature and prevalence of injury during CrossFit training, 2013, Journal of Strength and Conditioning Research, 1064-8011
7)Benjamin M. Weisenthal, BA, Christopher A. Beck, MA, PhD, Michael D. Maloney, MD Michael D. MaloneyInjury Rate and Patterns Among CrossFit Athletes.2014, orthopedic journal of sports medicine
8)Ryan J. Summitt, PT, DPT*, Ryan A. Cotton, PT, DHS, Adam C. Kays, PT, DPT Adam C. KaysShoulder Injuries in Individuals Who Participate in CrossFit Training, 2016, journal of americal orthopedic society for sports medicine,
9) Stephanie A. Joondeph and Brian C. Joondeph, Retinal Detachment due to CrossFit Training Injury,2013,jounal of Case Reports in Ophthalmological Medicine,189837
10)Jan W.C. Sprey,*† MD, Thiago Ferreira,‡ MD, Marcos V. de Lima,† MD, Aires Duarte Jr,† MD,Pedro B. Jorge,† MD, and Claudio Santili,† MD, An Epidemiological Profile of CrossFit Athletes in Brazil, 2016, orthopedic journal of sports medicine,, 4(8)
11) Escalante, Guillermo; Gentry, Chris R; Kern, Ben D; Waryasz, Gregory R.Injury patterns and rates of Costa Rican CrossFit® participants - a retrospective study, 2017, journal of Romanian sports medicine society 2927-2934
12) Michael V. Friedman, MD*, J. Derek Stensby, MD, Travis J. Hillen, MD Travis J. Hillen,Traumatic Tear of the Latissimus Dorsi Myotendinous Junction Case Report of a CrossFit-Related Injury, 2016, american orthopedic society of sports medicine, 548-552
13) Moran, S., Booker, H., Staines, J. and Williams, S., 2017. Rates and risk factors of injury in CrossFit:A prospective cohort study. Journal of Sports Medicine and Physical Fitness, 57 (9), pp. 1147-1153.
14)Yuri Feito; Alesia Pau, Prevalence of Injury Among CrossFit® Participants, 2014, Medicine & Science in Sports & Exercise. 46(5S):76
15) Mirwais Mehrab, BSc,*† Robert-Jan de Vos, MD, PhD,‡ Gerald A. Kraan, MD, PhD,† and Nina M.C. Mathijssen, PhD†, Injury Incidence and Patterns Among Dutch CrossFit Athletes, 2017, orthopedic journal of sports medicine, 5(12)
16) Knapik JJ Extreme Conditioning Programs: Potential Benefits and Potential Risks, 2015, Journal of Special Operations Medicine : a Peer Reviewed Journal for SOF Medical Professionals , 15(3):108-113
17)Jena Meyer, MSN, Janet Morrison, PhD, Julie Zuniga, PhD Julie Zuniga, The Benefits and Risks of CrossFit: A Systematic Review, 2017
18) Buist I, Bredeweg SW, Bessem B, van Mechelen W, Lemmink KA, Diercks RL. Incidence and risk factors of running-related injuries during preparation for a 4-mile recreational running event. Br J Sports Med. 2010 Jun;44(8):598-604
19)Calhoon G, Fry A. Injury rates and profiles in elite competitive weightlifters. Journal of Athletic Training, 1999;34(3):232-238.
20) Kerr HA, Curtis C, Micheli LJ, Kocher MS, Zurakowski D, Kemp SPT, Brooks JHM. Collegiate rugby union injury patterns in New England: a prospective cohort study. Br J Sports Med 2008;42:595–603
21)Kolt GS, Kirkby, RJ. Epidemiology of injury in elite and sub-elite female gymnasts: comparison of retrospective and prospective findings. British Journal of Sports Medicine, 1999;33:312-318 Parkkari J, Kannus P, Natri A, et al. Active living and injury risk. Int J Sports Med. 2004;25:209-216.
22)Raske A, Norlin R. Injury incidence and prevalence among elite weight and powerlifters. American Journal of Sports Medicine, 2002;30(2):248-256.
The Journal of Strength & Conditioning Research: January 2014 - Volume 28 - Issue 1 - p 28–42
23)Weisenthal BM, Beck C., Maloney MD, DeHaven KE, Giordano BD. Injury rate and patterns among crossfit athletes. The Orthopaedic Journal of Sports Medicine, 2014;2(4)
24)M. Hägglund M. Waldén J. Ekstrand, Injuries among male and female elite football players,2009, Scandianvian journal of medicine and science in sports, 819-827
25)Martin Hägglund Markus Waldén Jan Ekstrand, Exposure and injury risk in Swedish elite football: a comparison between seasons 1982 and 2001, 2003, scandinavian journal of medicine and sports science in sports, 364-370
26)J Ekstrand1,2, M Hägglund1, M Waldén1, Injury incidence and injury patterns in professional football: the UEFA injury study, 2009, british journal of sports medicine, 45:553-558.
27)Brian T. Feeley, MD, Steve Kennelly, ATC, Ronnie P. Barnes, ATC Ronnie P. Barnes Mark S. Muller, MD, Bryan T. Kelly, MD, Scott A. Rodeo, MD, Russell F. Warren, Epidemiology of National Football League Training Camp Injuries from 1998 to 2007, 2008, american journal of sports medicine,
28) Randall Dick, MS, FACSM,* Michael S Ferrara, PhD, ATC,† Julie Agel, MA, ATC,‡ Ron Courson, ATC, PT, NREMT-I, CSCS,† Stephen W Marshall, PhD,§ Michael J Hanley, MS, ATC,‖ and Fred Reifsteck, MD, Descriptive Epidemiology of Collegiate Men's Football Injuries: National Collegiate Athletic Association Injury Surveillance System, 1988–1989 Through 2003–2004, 2007, journal of athletic training,42(2): 221–233.
29) Elke Cumps,1,✉* Evert Verhagen,2,* and Romain Meeusen, Prospective Epidemiological Study of Basketball Injuries During One Competitive Season: Ankle Sprains and Overuse Knee Injuries, 2007, journal of sports science and medicine, 6(2): 204–211.
30) John R. Deitch, MD, Chad Starkey, PhD, ATC, Sheri L. Walters, MS, ATC, J. Bruce Moseley,J. Bruce Moseley , Injury Risk in Professional Basketball Players A Comparison of Women's National Basketball Association and National Basketball Association Athletes, 2006, the american journal of sports medicine,
31) M. L. Harringe P. Renström S. Werner, Injury incidence, mechanism and diagnosis in top‐level teamgym: a prospective study conducted over one season, 2006, scandinavian jopurnal of medicine and science in sports, 115-119
32) Winwood, Paul W.1,2; Hume, Patria A.1; Cronin, John B.1,3; Keogh, Justin W., Retrospective Injury Epidemiology of Strongman Athletes, 2014, The Journal of Strength & Conditioning Research, p 28–42
33) Keogh JW, Winwood PW, The Epidemiology of Injuries Across the Weight-Training Sports, 2017, journal of sports medicine, 47(3):479-501.
Comments